Εφημερία

Επείγουσα επίσκεψη στο εφημερεύον νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού. Γύρω, γύρω πολυκατοικίες από τα νοσοκομεία (!) , ελεύθερος χώρος στάθμευσης δεν υπάρχει , πρέπει να πληρώσεις το ιδιωτικό Polis Park. Ποιος υπολογίζει τα λεφτά , βέβαια, σε ένα έκτακτο περιστατικό; Αυτή είναι η βασική σκέψη που μια κυβέρνηση δεν φτιάχνει δημόσιο πάρκινγκ αλλά ιδιωτικό.


Απευθείας στο υπόγειο του κτιρίου. Περιστατικά αμέτρητα, ουρές μπροστά στον παιδίατρο. Πάμε στο χειρουργό, μετά στο ακτινολογικό. Όλα καλά, ευτυχώς. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες, εκεί γράφοντας σε τεράστια βιβλία τα περιστατικά (οι υπολογιστές ακόμη δεν έχουν εφευρεθεί), προσπαθούν με μια μοναδική ευγένεια, να μην τρομάξουν τα παιδάκια που ήδη κλαίνε, για το νοσοκομείο, τις ενέσεις, τη μαμά τους και το μπαμπά τους.

Φεύγουμε, αλλά οι γιατροί θα μείνουν εκεί να αντιμετωπίσουν ουρές που θυμίζουν σουπερμάρκετ μεσημέρι Σαββάτου. Και πρέπει να είναι ακριβείς στη διάγνωσή τους, να δώσουν λύσεις, να αντιμετωπίσουν διαφορετικής φύσεως περιστατικά.

Οι κυβερνήσεις κρίνονται στα μικρά. Στα νοσοκομεία , στα σχολεία, στην καθαριότητα. Οι γιατροί που τόσα ακούνε είναι εκεί και βγάζουν ασπροπρόσωπο, έναν υπουργό που περιμένει την επετηρίδα για να γίνει και εκείνος πρωθυπουργός, μετά τη Ντόρα, το Γιώργο, την Άννα , τον Ευρυπίδη και τα άλλα παιδιά. Θλίψη για τη χώρα.


Το αυτοκίνητο κατηφορίζει την Αλεξάνδρας. Όλα είναι καλά. Το πρωί θα σηκωθούμε και πάλι νωρίς.