Το προφανές είναι πως η κυβέρνηση άργησε 18 μήνες να πάρει μέτρα για την Αθήνα. Ίσως δεν εκτίμησε το βάθος του προβλήματος, παρά το γεγονός πως η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, ο σημερινός περιφερειάρχης Γιάννης Σγουρός και ο πρόεδρος της επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής και βουλευτής Μαγνησίας, Κώστας Καρτάλης είχαν επισημάνει εγκαίρως τις συνθήκες φθοράς , και διάρρηξης του κοινωνικού ιστού στο Κέντρο της πρωτεύουσας. Η δολοφονία ενός ανθρώπου, παράλληλα με τα ζητήματα των κοινωνικών εκρήξεων σε διάφορα σημεία της Αθήνας από «ακτιβιστές» νέου τύπου που ανοίγουν κεφάλια και πετούν μολότοφ, «ξύπνησε» (;) την κυβέρνηση.
Τα μέτρα , αστυνομικού χαρακτήρα, που έλαβε σε συμφωνία με το Δήμο Αθηναίων, είναι σαν τις ασπιρίνες. Ανακουφίζουν αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα της πόλης το οποίο σχετίζεται με τον τρόπο λειτουργίας. Και επιπροσθέτως υπάρχει ο φόβος πως τα ζητήματα ανομίας δεν λύνονται ,αφού για παράδειγμα οι εξαρτημένοι, και το υπόλοιπο εμπορικό κύκλωμα απλώς αλλάζει πιάτσα και κατηφορίζουν από τη Μενάνδρου στον Κεραμεικό για τη διακίνηση των ναρκωτικών
Το κεντρικό ζήτημα είναι δεν υπάρχει σχέδιο και όραμα για την πρωτεύουσα τα επόμενα χρόνια, όπως επίσης και το πρόσωπο που θα πάρει την Αθήνα πάνω του. Κανονικά, ήδη με την ανακοίνωση των μέτρων πριν από 10 μέρες θα έπρεπε να είχαν προκηρυχθεί τα πρώτα μικρά έργα ανάπλασης στις γειτονιές , κυρίως σε αυτές που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα ρατσισμού, προωθώντας όποιο άλλο έργο είναι ώριμο για να γίνει . Παράλληλα ο δήμος θα έπρεπε να ξυπνήσει τα συμβούλια στις δημοτικές κοινότητες, συγκεντρώνοντας τα προβλήματα που τους απασχολούν, προσπαθώντας να δώσουν λύσεις.
Αλλά και πάλι μιλάμε για «ασπιρίνες». Διότι η διαχείριση της Αθήνας σχετίζεται με τον έλεγχο της καθαριότητας της στάθμευσης, την αστυνόμευση, τη ζωή στις γειτονιές, ανοίγοντας τα κλειστά κτίρια του δήμου, όσα δηλαδή περίπου έγιναν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων. Και ταυτόχρονα η δημιουργία κοινωνικών υποδομών (παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων, σχολείων παιδικών χαρών) θα επιτρέψει τη ζωή στην πόλη να επιστρέψει, και να παραμείνουν εκείνοι που θέλουν να φύγουν
Το ζητούμενο είναι το όραμα. Και για μια πόλη σαν την Αθήνα, με τον Παρθενώνα ως σύμβολο της δεν μπορεί παρά να είναι ο πολιτισμός. Η αποκατάσταση του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου η ολοκλήρωσης της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, η κατασκευή του Μουσείου της πόλης των Αθηνών, θα δημιουργήσουν μια προοπτική για την Αθήνα. Παράλληλα ορισμένες σκληρές αποφάσεις όπως για παράδειγμα η απαγόρευση έκδοσης οικοδομικών αδειών σε κορεσμένες πληθυσμιακά περιοχές, όπως είναι η Κυψέλη και τα Πατήσια, παράλληλα με κατεδαφίσεις παλαιών πολυκατοικιών, είναι απαραίτητες για να «αναπνεύσουν» οι περιοχές.
Τίποτα όμως δεν μπορεί να γίνει αν η κυβέρνηση δεν αποφασίσει «να σπάσει αυγά», αν δεν ρίξει δηλαδή χρήματα στην πόλη, υποστηρίζοντας ποικιλοτρόπως όσους επιμένουν να μένουν μέσα στην υποβάθμιση. Εκτός , αν όπως και η προηγούμενη, αφήσει απλώς το χρόνο να κυλήσει, μετατρέποντας το Κέντρο σε ένα νέο πεδίο μάχης στα χρόνια του Μνημονίου, μακριά από τα ασφαλή Προάστια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου